Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

To χεράκι της ελπίδας

Αυτές οι φωτογραφίες άρχισαν να κυκλοφορούν το Νοέμβριο του 2002, και θεωρήθηκε ότι ήταν «οι φωτογραφίες της χρονιάς». ..Μία από αυτές δημοσιεύθηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού NY Times ωςσπουδαίο γεγονός.

Το κείμενο του άρθρου είναι περίληψη ..αυτής της ιστορίας ..που είναι .. Ένας όμορφος ύμνος προς τη Ζωή ..

Η φωτογραφία είναι ενός μωρού 21 εβδομάδων, πριν ακόμη γεννηθεί, το όνομα του οποίου είναι Samuel Armas και είχε διαγνωστεί ότι πάσχει από διχοτομημένη σπονδυλική στήλη από την οποία δεν θα επιζούσε με τίποτα, παρά μόνον αν το χειρουργούσαν στην κοιλιά της μητέρας του.

Ο Dr. Bruner, μετά από διάφορες έρευνες που είχαν γίνει στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Vanderbilt, στη Nashville, δήλωσε ότι ο ίδιος θα μπορούσε να φέρει εις πέρας την εγχείριση, με το βρέφος στην κοιλιά της μητέρας του.

..Ο Dr. Bruner Τελείωνε επιτυχώς την εγχείριση, όταν ο S a m u e l έβγαλε το μικροσκοπικό αλλά ανεπτυγμένο χεράκι του μέσα από την τομή και γαντζώθηκε από το δάχτυλο του έκπληκτου γιατρού.

Κατά τη διάρκεια της εγχείρισης, ο χειρούργος αφαίρεσε την υστέρα με καισαρική και έκανε μια μικρή τομή στον αμνιακό σάκο, μέσω της οποίας μπόρεσε να εγχειρίσει τον μικρό Samuel.

Ο διάσημος αυτός χειρούργος είπε ότι έζησε την πιο συγκινητική στιγμή ολόκληρης της ζωής του, όταν ένοιωσε το χέρι του S a m u e l να του γραπώνει ένα δάχτυλο, δείχνοντας ευγνωμοσύνη που του χάρισε το δώρο της ζωής.

Βεβαίως, ο Dr. Bruner πάγωσε, --κοκάλωσε για μερικά δευτερόλεπτα– κατά τη διάρκεια των οποίων ο Samuel συνέχιζε να του κρατάει το δάχτυλο, κάτι που έδωσε αρκετό χρόνο στο ..προσωπικό του χειρουργείου ώστε να φωτογραφήσουν το στιγμιότυπο πολύ καθαρά.

Οι εκδότες του περιοδικού NY Times ονόμασαν τη φωτογραφία“Hand of Hope” (Χέρι της ελπίδας)


Η μητέρα του είπε ότι έκλαιγε από συγκίνηση ..για πολλές μέρες, βλέποντας την απίστευτη φωτογραφία.



Ο Samuel, μήνες μετά...

Αυτός είναι ο Samuel σήμερα.. Έχει μια 100% φυσιολογική ζωή..

.. Ευχόμαστε η ιστορία του Samuel

να αγγίξει την καρδιά σας

Να έχετε μια όμορφη μέρα, με υγεία και εργασία! .

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Το αρχιπέλαγος της Παλαιστίνης


Πολύς κόσμος έχει την εντύπωση ότι οι Παλαιστίνιοι ζουν σε μια ενιαία περιοχή. Αυτό απέχει έτη φωτός από την αλήθεια. Στην ουσία, κάθε μικρή και μεγάλη παλαιστινιακή κοινότητα είναι αποκομμένη από τις υπόλοιπες. Ανάμεσα, υπάρχουν φυλάκια, check points, τείχη, συρματοπλέγματα, σημεία ελέγχου, μπλόκα, στρατιωτικές μονάδες, πυροβολεία, πύργοι, τεχνητά εμπόδια, φράχτες.

Ο χάρτης λοιπόν απεικονίζει την κάθε παλαιστινιακή κοινότητα ως νησί. Και όλα τα νησιά μαζί, είναι ένα αρχιπέλαγος.

Αν κάποιος σύντροφος μιλά καλά τη γλώσσα, ας κάνει μια μετάφραση των λέξεων και μπορούμε στη συνέχεια να τις περάσουμε κατευθείαν πάνω στο χάρτη.http://athens.indymedia.org .

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Υπερμαραθωνιος αλληλεγγυης


φιλοι και συντροφοι η τρελλα τελικα παει στα βουνα αλλα εχει παρεα την αλληλεγγυη

η βοηθεια σας στη προσπαθεια μας ειναι παραπανω απο σημαντικη

οσοι θελετε να βοηθήσετε επικοινωνηστε μαζι μας στο mail sfakiatrail@yahoo.com

την επομενη εβδομαδα θα κανονιστει και συναντηση ωστε να συνδιαμορφωσουμε

τις δρασεις μας και να δουμε που μπορει ο καθενας βοηθησει


Αντωνης Α. .

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΕ!


"Διαβάστε περισσότερα". .

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

ART KOKO


"Διαβάστε περισσότερα". .

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΚΘΕΣΗ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ «ΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ»


Η Terra Verde, η ομάδα για το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο, κλείνει πλέον τρεις μήνες λειτουργίας. Έχοντας καταφέρει να ξεπεράσει πρακτικά και γραφειοκρατικά προβλήματα και έχοντας την στήριξη της χανιώτικης κοινωνίας προσπαθεί να προωθήσει μιαν άλλη αντίληψη για την εμπορική συναλλαγή, στην οποία η κερδοσκοπία των εταιριών δεν έχει θέση.

Έτσι, τώρα, η Terra Verde ανοίγει τις πόρτες της στους χειροτέχνες, σε ανθρώπους που με αφοσίωση και μεράκι δίνουν μορφή στα υλικά της φύσης, αλλά συχνά αδυνατούν "Διαβάστε περισσότερα".να προβάλλουν την δουλειά τους.

Με μεγάλη χαρά από τις 1 Σεπτέμβρη και για 15 ημέρες στο χώρο της Terra Verde θα φιλοξενηθεί μια έκθεση με την δουλειά του ανεξάρτητου καλλιτεχνικού εργαστήριού μεταλλοτεχνίας «Οι Επίγονοι». Παράλληλα, θα πραγματοποιηθεί σεμινάριο για την τέχνη του χαλκού καθώς και δημιουργικό εργαστήριο για παιδιά και μεγάλους.

« Οι Επίγονοι »

Στο ανεξάρτητο καλλιτεχνικό εργαστήρι μεταλλοτεχνίας « Οι Επίγονοι » η επεξεργασία του χαλκού γίνεται με παραδοσιακές τεχνικές, όπως η σφυρηλάτηση, η συρματοδεσία και το πισρτσίνωμα. Ο χαλκός συνδυάζεται με υλικά όπως μπρούτζος, το γυαλί, η πέτρα και μεταμορφώνεται σε κοσμήματα, μάσκες, κηροπήγια, φωτιστικά, καθρέπτες διακοσμητικά αντικείμενα....

Πρόγραμμα

Τετάρτη 1 Σεπτέμβρη Εγκαίνια με ζωντανή μουσική (21:30)

Με τους Αναστασία Πρωτοπαπαδάκη

Θεοδόσης Βασιλάκης

Άγγελος Σκορδίλης

Γρηγόρης Φίλος

Σάββατο 4 Σεπτέμβρη Πρακτικό Εργαστήριο Μεταλλοτεχνίας ( 18:00)

Σάββατο 11 Σεπτέμβρη Συζήτηση για τον Χαλκό και τον Μπρούτζο ( 21:00)




Λίγα λόγια για τον χαλκό

O χαλκός από την αρχαιότητα μέχρι την σημερινή εποχή έχει παίξει πολλούς και διαφορετικούς ρόλους στο παρασκήνιο της εξέλιξης του ανθρώπου.

Πρόκειται για ένα υλικό με ισχυρή οπτική και χρηστική ταυτότητα, λόγω του μεγάλου εύρους αποχρώσεων, του φυσικού τρόπου οξείδωσης, της δυνατότητάς του να σφυρηλατείται, της ανθεκτικότητας του, των αντιμικροβίακων του ιδιοτήτων, της εξαίρετης αγωγιμότητας του αλλά και της δυνατότητας του να ανακυκλώνεται επ΄ αόριστον.

Οι αισθητικές δυνατότητες του ερυθρού αυτού μετάλλου καθώς ο γήινος τρόπος που παίζει με το φως αλλά και η αρμονική του συνύπαρξη με άλλα υλικά όπως το ξύλο το γυαλί και η πέτρα το αναδεικνύουν ως ένα από τα πλέον καλαίσθητα μέταλλα.



Θα χαρούμε να βρεθούμε, να μάθουμε κι να δουλέψουμε μαζί το εντυπωσιακό αυτό μέταλλο!!


Θα χαρούμε να σας δούμε!
.

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΑ ΛΗΣΤΡΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΟΥ 1824-1825-1832. Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟ 1843!

«ΟΘΩΝΑΣ, Η ΜΟΝΑΡΧΙΑ»

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΩΤΙΑΔΗ*

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ της Δημόσιας Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας Ανδρέας Ανδρεάδης το βιβλίο του «Ιστορία των Εθνικών δανείων, που έβγαλε το 1904, τ' αρχίζει μ΄αυτόν εδώ τον τρόπο:

«C' est une lamentable histoire que celle de la dette hellenique (είναι μία αξιοθρήνητος ιστορία τα χρέη της Ελλάδας)». Δια των λέξεων τούτων ήρχετο, πρό πεντήκοντα επτά ετών, ο Casimir Leconte της μελέτης του δημοσίου χρέους της Ελλάδος. Μετά την πάροδον σχεδόν εξ δεκαετηρίδων ο επιχειρών "Διαβάστε περισσότερα".συγγραφήν επί του θέματος δύναται ν΄ αναγράψη και αυτός την αυτήν φράσιν».

Από τότε που τα 'λεγε αυτά ο Ανδρεάδης πέρασαν άλλα πενήντα οχτώ χρόνια. Κι όμως, κι εμείς τώρα το ίδιο μπορούμε να πούμε, όπως ο Leconte το 1847 κι ο Ανδρεάδης το 1904, πως μαύρη κι άραχλη στέκεται η ιστορία των εθνικών μας δανείων.

Τα δύο πρώτα μας δάνεια γίνηκαν στην Αγγλία. Το ένα το 1824, αξίας 800.000 λιρών, που μας δόθηκαν στα 59% - με 59 δηλαδή λίρες έπαιρνες μετοχές για 100! – ξεκαθάρισε όλες κι όλες 348.000 λίρες. Το άλλο, των 2.000.000 λιρών του 1825, ήτανε ακόμα πιο τοκογλυφικό, μας δόθηκε στα 55 ½% και ξεκαθάρισε 572.000 λίρες. Κι όμως, για τις 920.800 λίρες, που κι απ΄αυτές κάτι λιγοστές φτάσανε στον τόπο μας, γιατί οι πιότερες φαγώθηκαν από τους ναυπηγούς της Αγγλίας και της Αμερικής και το λόρδο Κόχραν, χρωστούσαμε το 1854 στους Εγγλέζους κεφαλαιούχους πάνω από.....οχτώ εκατομμύρια λίρες!

Όπως είπαμε, η συνθήκη που υπόγραψαν οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις κι η Βαβαρία στο Λονδίνο στις 25-7 του Μάη 1832 πρόβλεπε την έκδοση, με την εγγύησή τους, ενός δάνειου 60.000.000 φράγκων σε τρεις σειρά. Άκου τώρα την ιστορία του, για να δεις πως όχι μονάχα δεν απολαύσαμε καμιά προκοπή απ΄αυτό, παρά και μας βούλιαξε οικονομικά και μπορέσαμε από τότες να ανασάνουμε.

Το δάνειο το διαπραγματεύθηκαν οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις μ΄εκείνους τους πάμπλουτους τραπεζίτες του Παρισιού, τους Ρότσιλντ. Τ΄αγόρασαν οι Ρότσιλντ στα 94%, πήρανε και 2% μεσιτεία και μαζί με «άλλα τινά ωφελήματα», βούτηξαν 6.986.013 δραχμές, μ΄άλλα λόγια γύρω στις διακόσιες εβδομήντα εφτά χιλιάδες χρυσές λίρες.

Καλή δουλειά.

Από τα είκοσι εκατομμύρια που εγγυήθηκαν οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις τελικά εκδόθηκαν τούτα δω τα ποσά:

Μ΄εγγύηση της Αγγλίας φράγκα 19.838.805

>> Ρωσίας >> 19.999.573
>> Γαλλίας >> 17.400.662
__________
Σύνολο φράγκα 57.239.040

Τούτο το ποσό ισοδυναμούσε με 63.924.559 δραχμές εκείνου του καιρού.



Αφαιρούμε απ' αυτές:
Σε Δρχ.
1.- Τα όσα βούτηξαν τα φτωχαδάκια οι Ρότσιλντ: 6.986.013

2. – Τόκους και χρεωλύσια που πλέρωσε ως τις 31 του Δεκέμβρη 1843 ο πεινασμένος λαός μας: 33.080.795
_________
Σύνολο: 40.066.808 δρχ



Ας δούμε τώρα που τα σπαταλήσαμε:
Σε Δρχ.
1.-Στην Τουρκία γι' αποζημίωση που την όρισαν οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις, δίχως βέβαια να μας ρωτήσουν: 12.531.174
2.- Για πλερωμή παλαιών χρεών: 2.238.559
3.- Για έξοδα της σεβαστής μας αντιβασιλείας (μισθοί, οδοιπορικά, έπιπλα): 1.397.654
_________
Σύνολο: 16.167.387 δρχ

Άμα αφαιρέσεις τούτα τα ποσά απ' όσα πήραμε, θα βρεις πως όλες κι όλες μας μείνανε 7.690.360 δραχμές. Πάλι καλά, ίσως πεις. Μη βιάζεσαι. Κράτα τώρα την ανάσα σου, γιατί φτάσαμε στο μεγάλο έξοδο, στα όσα μας στοίχισε η ευτυχία να 'χουμε γερμανικό στρατό κατοχής.

Ο πρώτος ταχτικός βαβαρικός στρατός που ήρθε μαζί με τον Όθωνα στην Ελλάδα ορίστε τι μας κόστισε:
Δρχ.

1.- Για οπλισμό, συντήρηση, μισθούς και έξοδα μεταφοράς στον ερχομό: 2.746.067
2.- Για συντήρησή του ένα χρόνο στην Ελλάδα: 1.784.283
3.- Για έξοδα μεταφοράς στην επιστροφή του: 217.700
_________
Σύνολο 4.748.050 δρχ



Έξυπνα ειπώθηκε τότε πως «οι Έλληνες πλερώσανε για να 'χουν τους Βαβαρούς κι έπειτα ξαναπλέρωσαν για να τους ξεφορτωθούν».

altΚι επειδής οι πολιτισμένοι πάντοτες φροντίζουν να συνδυάζουν το καλό με τ' ωφέλιμο, φρόντισαν, καθώς μολόγησε στις 3 του Μάρτη 1860 στη Γερουσία κι αυτός ακόμα ο τελευταίος υπουργός των Στρατιωτικών του 'Οθωνα, ο Σπυρομήλιος, να μας πασάρουν όλη τη σκαρταδούρα που είχαν. «Το πολεμοφόδια και αι αποσκευαί», είπε, που μ΄αυτά εφοδίασαν το στρατό που στείλανε, «συνεκείντο εξ όσων αχρήστων πραγμάτων περιείχον αι αποθήκαι και τα οπλοστάσια του Μονάχου». Άντε και πετύχαμε την ευκαιρία να ξεφορτωθούμε τη σαβούρα, αποφάσισαν χουβαρντάδικα οι σωτήρες μας.

Αυτά για τον ταχτικό βαβαρικό στρατό. Ας ξετάσουμε τώρα πόσα μας στοίχισαν κι οι εθελοντές, οι πρατιτοριανοί δηλαδή. Εδώ τα πράγματα μπερδεύουνται. Ας δούμε πρώτα τι σόι ήταν. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Strong, ανάμεσα στα 1832 και 1835 στρατολογήθηκαν, σαν «εθελοντές», 5.410 στρατιώτες κι αξιωματικοί. Οι 3.345 απ΄αυτούς ήταν Βαβαροί, οι 1.440 από διάφορα μικρά γερμανικά κρατίδια κι οι υπόλοιποι 625 από τα κατακάθια τούτων εδώ των τόπων:

Ελβετοί 235
Πρώσοι 186
Αυστριακοί 135
Γάλλοι 23
Δανοί 19
Ρώσοι 10
Ιταλοί 6
Σουηδοί 3
Άγγλοι 2
Ολλανδοί 1
Ισπανοί 1
Βέλγοι 1
Τούρκοι 3

Αυτοί οι τελευταίοι «εθελοντές» θα 'τανε, το δίχως άλλο, «ακραιφνείς φιλέλληνες». Και για τούτο ήρθανε κι αυτοί να σώσουν την Ελλάδα από κείνους τους εγκληματίες, τους ήρωες του Εικοσιένα!

Ας ξετάσουμε τώρα πόσα μας στοίχισαν αυτά τα περιτρίμματα του κόσμου. Ο Ευαγγελίδης κι ο Κυριακίδης λένε πως ξοδεύτηκαν για τα βαβαρέζικα στρατεύματα, ταχτικά κι «εθελοντές», έντεκα εκατομμύρια φράγκα κι άλλοι μιλάνε για δεκάξι.

Ο Παπαντωνίου γράφει:
«Τρεις χιλιάδες βαυαρικός στρατός, χρήσιμος μόνο για να μείνουν εξαιτίας του νηστικοί, άνεργοι και απελπισμένοι οι Έλληνες που πολέμησαν στο Εικοσιένα και να ζητούν διέξοδο στη ληστεία οι άνθρωποι του μπαρουτιού που δίκαια περίμεναν, όταν η χώρα έγινε βασίλειο, να σχηματίσουν τον εθνικό της στρατό. Έτσι χώρισαν τον Όθωνα και το λαό του από το ένα μέρος η καμαρίλα του ανακτορικού γραφείου, από το άλλο η βαβαρική στρατιά με τους περιττούς αξιωματικούς, παγώνια που καμάρωναν μέσα σε φανταχτερές στολές. Δεκατέσσερα εκατομμύρια δραχμές ξοδεύτηκαν για να 'ρθή η παράτα, να γίνη μισητή και να φυγή όπως έφυγε» '.

Άλλοι πάλι ανεβάζουν τα έξοδα σε δεκάξι εκατομμύρια κι ο Sergeant λέει πως «μονάχα για τον βαβαρικό στρατό ξοδεύτηκαν ανάμεσα στο 1833 με 1835, σύμφωνα με μια δήλωση που έκανε ο υπουργός των Στρατιωτικών Σμαλτς, 20.087.978 δραχμές». Ο αριθμός αυτός ίσως να μην είναι υπερβολικός, γιατί ο Frederic Strong, πρόξενος της Βαβαρίας στην Αθήνα και τραπεζίτης, στο βιβλίο του «Greece as a Kingdom», που έβγαλε το 1842 κι όπου σ' αυτό δημοσιεύει στατιστικές στηριγμένες πάνω σ' επίσημα στοιχεία, γράφει πως τα έξοδα του υπουργείου των Στρατιωτικών ανέβηκαν στα τέσσερα πρώτα χρόνια της βαβαροκρατίας σε 27.500.000 δραχμές . Όταν λοιπόν λογαριάσουμε πως-το 1835 ο στρατός είχε 8.208 άντρες που τα δυο τρίτα απ' αυτούς ήτανε Βαβαροί — που καλοπλερώνονταν ενώ οι δικοί μας παίρνανε μισθούς πείνας— τότε θα δούμε πως το ποσό που μνημονεύει ο Sergeant πρέπει να βρίσκεται πολύ κοντά στην πραγματικότητα.
Πάρε, φίλε μου, όποιον αριθμό θες από τούτους που μνημονέψαμε κι άμα κάνεις τη σούμα θα βρεις πως όχι μονάχα δεν απόμεινε τίποτα για μας τους φουκαράδες από τα δάνεια, παρά ξοδέψαμε κι εκείνα τα λίγα που έδινε ο χαροκαμένος τόπος μας, για να 'χουμε την τιμή και την ευχαρίστηση να μας καθίσουν στο σβέρκο αφεντάδες οι Μπαβαρέζοι. Κι όμως το 1843, αν κι είχαμε πλερώσει ως τότες για τόκους και χρεολύσια 33.080.795 δραχμές, χρωστούσαμε στις τρεις μεγάλες Δυνάμεις δραχμές 66.842.126 και 46 λεπτά για την ακρίβεια!
Άντε τώρα εσύ, Ψωροκώσταινα, να προκόψεις έπειτα από την τόση γαλαντομιά των μεγάλων!



Η ΡΕΜΟΥΛΑ

Και στα ποσά που αναφέραμε δεν είναι μέσα τα όσα πλερώναμε για να 'χουμε δυνάστες Γερμανούς συμβούλους, παρασυμβούλους κι αυλικούς. Ίσως όμως κάποιος μου πει:
- Άδικος είσαι σ' αυτό· είχαμε κέρδος τα φώτα τους. Εμένα μου λες! Τόσα στάθηκαν τα φώτα τους, που ο κοσμάκης εξαγριωνόταν όταν λογάριαζε «το μέγεθος της πληρωμής τους και την ασήμαντη φύση της υπηρεσίας τους». Βλέπανε, όπως παραδέχεται κι αυτός ακόμα ο Βαβαρός Νέζερ, «ανθρώπους αχρείους να κατέχουν τα ανώτατα αξιώματα (...) την στιγμήν πού έβασάνιζεν ή πτώχεια εκείνους πού είχον πολεμήσει υπέρ ελευθερίας». altΜα κι ο πατέρας του Όθωνα, ο Λουδοβίκος, σε γράμμα του που έστειλε το Δεκέμβρη του 1833 στο γιο του, ομολογούσε πως «υπέρ της διαχειρίσεως ουδέν εγένετο, διότι η αντιβασιλεία ουδέ εν δένδρον εφύτευσεν μέχρι τούδε».Για να καταλάβεις τι ξεφτέρια ήταν αυτοί οι σύμβουλοι που ρουφούσαν το αίμα της καρδιάς μας, όσο που εμείς ξεροσταλιάζαμε στην πείνα, άκου τούτο δω το περιστατικό, όπως τ' ανιστοράει όχι κανένας δικός μας, μα ο Γερμανός ιστορικός Μέντελσον-Μπαρτόλντι. Καθώς ξέρεις, εκείνον τον καιρό, για να στεγνώνουν το μελάνι στα χαρτιά, δε μεταχειρίζονταν στουπόχαρτο παρά άμμο. Άλλο τίποτις από δαύτον στον τόπο μας. Κι όμως, κάποιος φωστήρας από τους ειδικούς που μας στείλανε, ο αρχιγεωμέτρης Γέβχαρτ —όπως ήτανε ο επίσημος τίτλος του— έπειτα από πρωινό περίπατο στην Πεντέλη, έτρεξε να βρει τον συμπατριώτη του συνταγματάρχη Ρόεσνερ και μ' ενθουσιασμό του είπε πως... ανακάλυψε σπουδαίο θησαυρό: στρώμα γραφίτη!
—Θα προτείνω λοιπόν, του ξήγησε, να φτιάσουμε ένα μύλο για να κάνουμε τον γραφίτη άμμο για τα βασιλικά γραφεία.
«Εν άλλη χώρα τοιούτος άνθρωπος θα εστέλλετο εις το φρενοκομείον. Εν Βαυαρία ετέθη απλώς εις αργίαν, εδώ δε είναι ευνοούμενος του κυρίου αρχιγραμματέως και λαμβάνει ετήσιον μισθόν 4.320 δραχμών» .
Τέτοια αρετή και προκοπή μας μάθαιναν οι Ευρωπαίοι. Για τους Γέβχαρτ ξοδεύανε νεράκι το χρυσάφι, ενώ για τους Έλληνες τσιγκουνεύονταν κι αυτήν ακόμα τη δεκάρα, θυμίζοντάς τους αδιάκοπα πως φτωχό είναι το κράτος. Ήρθανε σ' έναν τόπο που για να δροσίσει ο λαός του τα χείλια του με λίγη λευτεριά γίνηκαν όλα ρημαδιό, και του φόρεσαν, για ν' ανασάνει ο λαός, το βρακί για σαρίκι. Ανάθεμα στα φώτα τους! Συμπάθα με, αναγνώστη, μα σαν ερθεί στην ώρα της η βλαστήμια αξίζει όσο εκατό κύριε ελέησον. Σωστά κι άγια έγραφε ο Κρέμος, πριν από εβδομήντα χρόνια, πως τέτοιες απάτες κίναγαν «την άγανάκτησιν παντός ευσυνείδητου ανθρώπου θεωρούντος τους δυστυχείς Έλληνας αγομένους και φερομένους υπό παντός αγύρτου της Ευρώπης και αποτίνοντας δη και μεγάλα χρήματα επί τούτω καίπερ πενομένους δεινώς».
«Τα δάνεια», γράφει ο Μακρυγιάννης, «εμείς δώσαμεν υπόσκεση ότι τα δανειστήκαμεν και η Μπαυαρία τα ρούφηξε με τον Αρμασπέρη και συντροφιά. Εις την Πάτρα τον ζωγράφισαν και τον έκαψαν σαν τον Γιούδα για την καλοσύνη οπούκαμεν εις την Ελλάδα. Κι ο θεός ξέρει τα υστερνά μας. Όμως η καλή μέρα φαίνεται από την αυγή» .
Μα κι ο Γούδας βεβαιώνει πως τα δάνεια πήγανε στην τσέπη των Βαβαρών.
«Ωκοδομήθηκαν», λέει, «στιλπνοί περί το Μόναχον επαύλεις, ενώ οι μεν αγωνισταί απέθνησκον επί της ψάθης αι δε χήραι και τα ορφανά αυτών δεν είχον πως να κρύψωσι την γυμνότητα των» 3.
Κι ο Κρέμος γράφει πως «οι πλείστοι εκ πτωχών πλούσιοι εγένοντο».
Το πάγαιναν γαϊτάνι οι Βαβαρέζοι τρώγανε, πίνανε και πλερώναμε εμείς οι φτωχοί, μα χουβαρντάδες.
Κι ο Π. Χαλκιόπουλος, με το δίκιο του, έγραφε πως
«οι Βαυαροί πρώτοι μας έδωκαν το παράδειγμα της καταχρήσεως, του σφετερισμού και της σπατάλης των δημοσίων.
Η χρήσις του δανείου των 60 εκατομμυρίων ήτο ζωηρά εικών, εις τα όμματα των Ελλήνων, σπατάλης ανήκουστου. Βαυαροί διαχειριζόμενοι δημόσια χρήματα έκλεπταν και δια να μη καταδιωχθώσιν, εξεδιώκοντο κρυφά εις την αλλοδαπήν. Εις εξ αυτών ήτο και ο βαυαρός δικαστής Στρατομάϊερ, όστις μεταφερθείς υπό συνοδείαν Βαυαρών εις Ναύπλιον και εκεί επιβιβασθείς εις πλοίον ξένης δυνάμεως, ανεχώρησε δια την Τεργέστην, όπως αποφυγή ή βασιλεία την εντροπήν της επί κλοπή καταδίκης δικαστού βαυαρού».
altΟ Faudot, στο βιβλίο του «Η αλήθεια πάνω στις υποθέσεις της Ελλάδας», μνημονεύει τούτα δω τα χαραχτηριστικά:
«Ο Μπενζαμέν Κωστάν έλεγε από το βήμα της Βουλής σχετικά με το ελληνικό δάνειο, πως αντί να στέλνουμε τα ποσά στην Ελλάδα, θα ήταν απλούστερο να τα στέλναμε κατ' ευθείαν στο Μόναχο, για να μην κάνουν το μεγάλο αλλόγυρο από το Παρίσι στην Ελλάδα κι από την Ελλάδα στη Βαυαρία. Κι ο Μπενζαμέν Κωστάν γνώριζε καλά το τι έτρεξε. Οι Βαυαροί, έχοντας βοηθούς τους ετερόχθονες, δεν άφησαν το παραμικρό ψιχίο από το δάνειο, που θα στεκόταν για τη χώρα ένας τεράστιος πόρος, αν λογαριάσουμε τους εξευτελιστικούς μισθούς και τα μικρά ετήσια έξοδα».
Σωστά λοιπόν λέει ο καθηγητής Ανδρεάδης πως ο τόπος
«ουχί μόνον δεν επορίσθη ουδεμίαν πραγματικήν ωφέλειαν εκ δανείου προορισμένου να τω επιτρέψη ν' αναλάβη οικονομικώς, άλλ' εκπληρώσαν τας υποχρεώσεις του μέχρι του 1843 υπεβλήθη εις θυσίας ουχί μικρός».
Κόντεψα να ξεχάσω κι ένα ακόμα γουστόζικο κοντύλι: τη βασιλική χορηγία του Όθωνα. Τούτο το πνευματικά και σωματικά καθυστερημένο παιδαρέλι που φέρανε για βασιλιά πήρε τον πρώτο χρόνο που ήρθε, το 1833, 986.801 δραχμές. Και ξέρεις πόσα ήτανε τα έσοδα του κράτους μας εκείνο το χρόνο; Ανέβαιναν σε 7.721.370 δραχμές. Δηλαδή, χρειαζόταν το παιδαρέλι αυτό, για να φάει και να πιει, το ένα όγδοο των κρατικών εσόδων! Και κοίτα και τούτο δω το νόστιμο: ο προϋπολογισμός εξόδων όλων των υπουργείων τότες, εξόν από τα στρατιωτικά, δηλαδή Εξωτερικών, Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, Οικονομικών και Παιδείας ήτανε 1.140.097 δραχμές. Κάτι λίγα παραπάνω απ' όσα μας στοίχιζε ο Όθωνας. Μέσα στα τριάντα χρόνια που βασίλεψε, πήρε, μονάχα για βασιλική χορηγία, πάνω από ένα εκατομμύριο πενήντα χιλιάδες χρυσές λίρες εκείνης της εποχής, που η πραγματική αξία τους στεκόταν τρεις και τέσσερις φορές μεγαλύτερη απ' όσο είναι σήμερα. Αυτό λοιπόν και μόνο το ποσό αν είχε ξοδευτεί, στα πρώτα χρόνια που συγκροτηθήκαμε σε κράτος, σ' έργα παραγωγικά, η μοίρα του τόπου μας θα 'τανε τώρα διαφορετική.



*Λίγα λόγια για τη ζωή έργο του Δημήτρη Φωτιάδη:

alt

Δημήτρης Φωτιάδης (Σμύρνη 1898 - Αθήνα 1988) ήταν ένας από τους Έλληνες λογοτέχνες που ασχολήθηκαν κυρίως με την ελληνική επανάσταση του 1821.
Οι γονείς του ήταν εύποροι, και ο ίδιος κατατάχτηκε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό κατά τη διάρκεια του Μικρασιατικού Πολέμου. Με τη Μικρασιατική καταστροφή κατέφυγε στην Αθήνα και έκανε την εμφάνισή του στα γράμματα με τα θεατρικά Μάνια Βιτρόβα και Το μαγεμένο βιολί το 1931, ενώ εργάστηκε και ως διευθυν τής του περιοδικού Νεοελληνικά Γράμματα (1936-1941). Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου έφυγε στο εξωτερικό και εργάστηκε ως ανταποκριτής στο Λονδίνο και τη Μέση Ανατολή. Ξαναγυρνώντας στην Ελλάδα εξορίστηκε στη διάρκεια του Εμφυλίου στη Μακρόνησο, την Ικαρία και τον Άγιο Ευστράτιο ενώ υπήρξε διευθυντής του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα (1945-48). Μετά την απελευθέρωσή του έγινε στέλεχος της ΕΔΑ. Μετά τον πόλεμο στράφηκε στην ιστοριογραφία, επικεντρώνοντας το έργο του κυρίως στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (1939) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας (1982, για το έργο του "Ενθυμήματα").


Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)

Ι.Θέατρο
• Μάνια Βίτροβα. 1932.
• Μαγεμένο βιολί. 1931.
• Κατακτητές. 1936.
• Ο κόσμος ανάποδα. 1937.
• Θεοδώρα. 1946.
• Μακρυγιάννης. 1946.
ΙΙ.Μετάφραση
• Αριστοφάνης, Ιππής. 1938.
• Πλάτων, Συμπόσιο. 1939.
• Δημοσθένης, Γ' Φιλιππικός. 1940.
• Πλάτων, Φαίδρος. 1967.
ΙΙΙ.Μελέτες – Δοκίμια
• Μεσολόγγι. Αθήνα, Ορίζοντες, 1953.
• Καραϊσκάκης. 1956.
• Κανάρης. 1960.
• Η δίκη του Κολοκοτρώνη. 1962.
• Όθωνας – Η μοναρχία. 1963.
• Όθωνας – Η έξωση. 1964.
• Η Επανάσταση του '21, τ.1-4. 1971-1972.
• Σαγγάριος· Εποποιία και καταστροφή στη Μικρά Ασία. 1974.
• Η 3η Σεπτεμβρίου 1843. 1975.
• Ζωή και Τέχνη. 1976.
• Ενθυμήματα, τ.1-3. 1986.
• Άπαντα. Αθήνα, 1988.
• Η ακτή των σκλάβων. Αθήνα, Εταιρεία Λογοτεχνικών Εκδόσεων, 1955 (έκδοση β΄).

Αρχείο του λογοτέχνη υπάρχει στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.)
http://www.iskra.gr
.

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ


112 - ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ

THE NUMBER ONE SHOULD KNOW! 112
EMERGENCY NUMBER FOR EUROPE

CALL FREE OF CHARGE (MOBILE OR CONVENTIONAL PHONELINE)

IDENTIFIES THE LOCATION OF THE PERSON WHO CALLS



112 - ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ



Είναι ο Πανευρωπαϊκός αριθμός εκτάκτου ανάγκης

(ενιαίος για αστυνομία, Ασθενοφόρο ή πυροσβεστική)

και αντικαθιστά όλους "Διαβάστε περισσότερα".τους αριθμούς που χρησιμοποιούσαμε μέχρι σήμερα.
Η κλήση είναι δωρεάν από κινητό και σταθερό.

Το σημαντικότερο όλων: εντοπίζει τη θέση του καλούντος για όσους ταξιδεύουν και δεν γνωρίζουν την ακριβή θέση του ατυχήματος.

(το αναφέρουμε γιατί, σύμφωνα με έρευνα της Eurostat, μόνο το 4% των Ελλήνων το γνωρίζει

και μόνο το 1% το έχει χρησιμοποιήσει)
.

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Αφίσα ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΘ 2010


"Διαβάστε περισσότερα". .

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010


Οργή και αγανάκτηση προκαλούν οι δηλώσεις του εικαστικού Κ. Τσόκλη με τις οποίες εκθειάζει το βιασμό των γυναικών και προτρέπει σ’ αυτόν. Με επιθετικό μισογυνισμό καταγγέλλει τις γυναίκες που φορούν προκλητικά ρούχα και εκθειάζει το «πάθος» που ωθεί κάποιους άνδρες στο βιασμό, ενώ καταγγέλλει παράλληλα "Διαβάστε περισσότερα".όσους «κάθονται στο σπίτι τους» αντί να πάνε να βιάσουν κι αυτοί και τους προτρέπει να το κάνουν. Επίσης, καλεί να καταδικάζεται όχι ο βιαστής αλλά η κοπέλα που «ντύνεται προκλητικά» και τον προκαλεί.Οργή και αγανάκτηση επίσης προκαλεί η παρουσίαση από το κρατικό κανάλι της ΝΕΤ τέτοιων απόψεων, που είναι απόλυτα καταδικαστέες αλλά και ποινικά κολάσιμες. Προτείνουμε την καταγγελία της στάσης αυτής της κρατικής τηλεόρασης στο ΕΣΡ και ειδικότερα προτείνουμε να απαξιωθεί άμεσα η υποβολιμιαία αυτή τακτική του καλλιτέχνη όσο και του δημοσιογράφου άλλα και του/της υπαλλήλου που είχε την ευθύνη της μετάδοσης.

Σε όλους αυτούς και αυτές για πολλοστή φορά υπενθυμίζουμε ότι ο βιασμός είναι βαθύτατα αντικοινωνική και ποινικά κολάσιμη πράξη που μόνο άρρωστημένοι νόες μπορούν να ανεχτούν ως απλό φυσικό φαινόμενο και ως ανταποδοτικό ισοστάθμισμα κάποιου τύπου συμπεριφοράς των θυμάτων. Είναι πράξη που εν μέρει παράγεται και από την βαθύτατα ριζωμένη άποψη της πατριαρχίας ότι η γυναίκα είναι κτήμα του ανδρός, άλλα σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται ούτε από την παρούσα έννομη τάξη.

Το γυναικείο κίνημα στηρίζεται στην αυτοδιάθεση του σώματος των γυναικών, κάτι που δυστυχώς δεν έχει επιτευχθεί ολοκληρωμένα μέχρι σήμερα.

Επίσης υπενθυμίζουμε στον ανεγκέφαλο και αρρωστημένο καλλιτέχνη, ότι ο βιασμός συμβαίνει ανεξαρτήτως ενδύματος των γυναικών, ανεξαρτήτως ηλικίας, κοινωνικής κατάστασης και μόρφωσης, και επαναλαμβάνουμε ότι ο βιασμός είναι κακούργημα.

Καταγγέλλουμε για άλλη μια φορά ότι η ελληνική πολιτεία δεν ενδιαφέρεται ούτε για την ιδεολογική στηλίτευση του βιασμού, ούτε για την αρωγή των θυμάτων βίας και βιασμού αλλά ούτε και για την καταδίκη των ελάχιστων που παραπέμπονται στα δικαστήρια αντίθετα φαίνεται να πολλαπλασιάζει το δράμα του κάθε θύματος κιόλας.

Ένα άλλο σχετικό περιστατικό, που το έχουν καταγγείλει οι γυναικείες οργανώσεις αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, είναι η δίκη των τεσσάρων τουριστριών από τον κατα συρροή βιαστή που συνελήφθη το 2005, η οποία έχει γίνει σίριαλ αναβολών από τα δικαστήρια κατά παράβαση κάθε νομικής πρόνοιας, έτσι ώστε 5 χρόνια μετά ο βιαστής αυτός να κυκλοφορεί ελεύθερος και οι τουρίστριες-θύματά του να έρχονται από Αυστραλία, Καναδά και Δανία και να φεύγουν άπρακτες.

Δυστυχώς, ο Τσόκλης δεν είναι μόνος του, και χρειάζεται κινητοποίηση του γυναικείου κινήματος για την αλλαγή των νοοτροπιών. Αυτό που χρειάζεται στην κοινωνία σήμερα δεν είναι η απενοχοποίηση των κοινωνικά ψυχικά και σωματικά άρρωστων θυτών – βιαστών άλλα η ορθή απονομή των κοινωνικών δικαίων με την άμεση παραπομπή των βιαστών στα δικαστήρια και την σύντομη και σίγουρη καταδίκη τους προκειμένου να μειωθούν τα φαινόμενα αυτά. Αυτό το μήνυμα ούτε η ελληνική πολιτεία ούτε τα δικαστήρια ενδιαφέρονται να το περάσουν στην κοινωνία.

Δηλώνουμε την ετοιμότητά μας να αντισταθούμε σ’ αυτή τη φρικτή υποβάθμιση των γυναικείων δικαιωμάτων άλλα και στις υποβολιμαίες και .σκόπιμα προκλητικές δηλώσεις των απανταχού κοινωνικά ανερμάτιστων εκπροσώπων της πατριαρχίας. Ο εν λόγω κύριος μπορεί, εφόσον το επιθυμεί, να μεταναστεύσει στο Αφγανιστάν για να κάνει παρέα με την εκεί αστυνομία των ενδυμάτων και της μπούργκας.

ΔΙΚΤΥΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΥΡΙΖΑ
.

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...